"Hopeless" Colleen Hoover

W ciągu swojego wiedźmowego życia przeczytałam już dość sporo książek. Poznałam setki historii, jeszcze więcej bohaterów, ich myśli, emocje i zachowania. Siegając po każdą kolejna lekturę zadaję sobie po cichu pytanie czy ta książka nie powtórzy jakiejś znanej mi historii? Czy nie zastąpi moich ulubionych bohaterów innymi? Czy wywoła jeszcze jakieś uczucia u mnie?
Nie zadaję sobie pytanie czy warto tracić czas na czytanie - uwielbiam czytać, ale jednocześnie uwielbiam pokochanych przeze mnie bohaterów i nie chciałabym aby zostali zastąpieni jakąś podobną historią i podrobionymi pod nich klonami. Tylko tego się boję zaczynając czytać.

Własnie zamknęłam ostatnią stronę "Hopeless" i chciałam Wam powiedzieć o swoich odczuciach względem książki, moich indywidualnych odczuć, emocji, myśli i pierwszy raz nie wiem czy potrafię ubrać emocje w słowa tak aby realnie i najbardziej osobiście przedstawić Wam to z czym obecnie walczy mój Rozum i Serce.



Sky to młoda dziewczyna, na progu dorosłego życia. Wychowywała się bez ojca otoczona miłością swojej specyficznej i lekko dziwnej matki. Pomimo tego, że zaraz będzie miała 18lat nigdy nie miała telefonu, telewizji, nie wie jak wysłać maila, ma tylko jedną najlepszą przyjaciółkę i właśnie idzie pierwszy raz w życiu do szkoły - zaczynając ostatnią klasę liceum. Mając dość nauczania indywidualnego postanawia wreszcie poznać nowych ludzi, szkołę i wszystko co do tej pory było jej nieznane. Niestety nic nie idzie po myśli Sky, w szkole ma opinie łatwej dziewczyny, a jej jedyny przyjaciel jest gejem. 
Holder nie ma zamiaru wracać w tym roku do szkoły. Po śmierci siostry nie chce spędzać czasu w miejscu gdzie zbyt wiele wspomnień o niej przypomina. Próbuje pogodzić się z tym czego nie może zmienić. Jednak opinia złego chłopaka oraz liczne pomówienia sprawiają, że większość znajomych nie chce się z nim zadawać. Kiedy pewnego dnia podczas zakupów zauważa Sky za wszelką cenę pragnie dowiedzieć się o niej czegoś więcej. Tylko czy da sie dowiedzieć czegoś o kimś kto nie ma internetu i nie istnieje w świecie wirtualnym?
Los, który postanowił brutalnie doświadczyć tych dwoje młodych ludzi wcale nie ma dobrych zamiarów. Jak wielki musi byc ból, który zaczyna dławić? Czy miłość jest w stanie unieść tak wielkie brzemię, które wykańcza wielu śmiertelników? Jak wielka musi być aby wybaczyć najbliższym kłamstwo? Ile tak na prawdę są w stanie znieść młodzi ludzi nim podejmą decyzję o poddaniu się?  A może lepiej zapomnieć?
Bardzo długo siedziałam nad klawiaturą i zastanawiałam się jak posklejać swoje myśli. Nie wiem czy znalazłam na to sposób ponieważ nadal zalewają mnie fale uczuć, które nie do końca sama potrafie zdefiniować. Nadal pod powieką błąka się zagubiona łza, nadal adrenalina mieszka w moich żyłach, nadal smutek miesza się z bólem powodując większą mieszankę niz wódka z RedBullem. Nadal mam ochotę wrzeszczeć z powodu nie akceptacji okrucieństwa, kłamstwa i krzywdy. A jednocześnie czuję się jakby miażdżyła mnie ta książka za każdym razem kiedy na nia spojrzę, kiedy o niej pomyślę, kiedy spróbuję ją przetrawić jeszcze raz, na trzeźwo, na spokojnie. Nie, na spokojnie sie nie da.Kiedy coś Ciebie miażdży nigdy nie jest się spokojnym. Mi po prostu brakło tchu, powietrza, zdolności powrotu do realnego zycia. Utknełam między wersami, będąc więźniem tej historii, będąc więźniem tych wszystkich emocji i poczucia niesprawiedliwości. Będąc więźniem strachu. Będąc więźniem miłości.
Skończyłam czytać i usiadłam na łóżku próbując nazwać to co czuję. Siedziałam tak dłuższą chwilę kiedy uświadomiłam sobie, że czuję wszystko, kiedy poleciały łzy, kiedy moja zbyt wrażliwa natura pod wpływem linijek tekstu ponownie zawładnęła moim ciałem. To było jak trzęsienie osobowości, jak tsunami przez moja duszę, jakby nawet piekło się bało.
Bardzo się cieszę, że ta książka trafiła w moje ręce. Nie żałuje ani jednaj chwili z nia spędzoną. Nie żałuję ani jednego uczucia jakie we mnie wywołała - kolejne nowe doświadczenie. Ta książka po prostu sieje spustoszenie. Mimo mojej wrażliwej i lekko romantycznej natury to było cos wiecej niz zwykłe trzesienie ziemi, to było jak zderzenie z meteorytem. Wyleciałam na całkiem inną orbitę.
Jest to moje drugie podejście do twórczości Colleen Hoover i nie żałuję, że właśnie w takiej kolejności. Podejrzewam, że gdybym najpierw przeczytała tą książkę to "UGLY LOVE" nie zrobiłoby na mnie tak dobrego wrażenia. Niemniej jednak bardzo ciesze się z kolejności, która wybrałam bo to sprawia, że nie poczułam sie rozczarowana, a wręcz przeciwnie.

Pozdrawiam, 

Zaczytana Wiedźma