"LOSING HOPE" Colleen Hoover

Bardzo często spotkałam się ze zjawiskiem opowiedzenia historii z drugiej strony, przez drugiego bohatera. Niemniej jednak nigdy do tej pory mi się to nie podobało. Miałam wrażenie, że jest to pisane na siłę, że emocje nie są już takie prawdziwe, takie sztuczne podtrzymywanie zycia, jakby przez respirator. Jak było tym razem?
"LOSING HOPE" należy do książek, gdzie historia jest przedstawiona z perspektywy innego bohatera, z jego sposobem postrzegania świata, jego emocjami i jego reakcjami.

'

Jest to kontynuacja "Hopeless" więc jeżeli jeszcze jej nie czytałeś to recenzję znajdziesz TUTAJ. Zachęcam do zapoznania się najpierw z historią zawartą w pierwszej części.
Wracając jednak do "LOSING HOPE" nie za bardzo wiem co autorka miała na myśli. Pierwsza część zmiotła mnie zarówno z powierzchni ziemi jak i z wiedźmowej miotły nic po sobie nie zostawiając. Takich turbulencji dawno nie miałam. Zabierając się za drugą część oczekiwałam podobnych emocji, a tutaj co? A tutaj kicha. Nie żebym miała coś do głównych bohaterów, ale tym razem zero emocji. Wszystkie moje odczucia utrzymywały się jeszcze po przeczytaniu "Hopeless". Bardzo się zawiodłam. Mam wrażenie, że to na prawdę było sztuczne podtrzymywanie tej historii na siłę, Powinna sie ona zakończyć wraz z ostatnia stroną "Hopeless". Jak było wielkie wow, tak teraz jest wielkie buuu z mojej strony.
Świat widziany z męskiej perspektywy był spójny, pokazywał emocje Holdera, jego sposób rozumowania i postępowania. Jego dylematy i wewnętrzne rozterki można było poznać bardziej. Czytelnik może zobaczyć co nim kierowało i dlaczego zachowywał się tak a nie inaczej, może też poznać bardziej jego relację z siostrą. Jednak na tym koniec. Reszta jest skopiowana z pierwszej części. Szkoda, szkoda, i jeszcze raz szkoda. 
Niemniej jednak widzę potencjał autorki i nie zniechęcam się dlatego juz teraz zatapiam się w jej następnej powieści.

Pozdrawiam, 

Zaczytana Wiedźma