"Mimo twoich łez" Tarryn Fisher

Kobiety to bardzo trudne istoty. Ich upartość i motywacja nie raz i nie dwa zaskakuje. Kiedy ich celem, sensem życia zostaje mężczyzna są zdolne do wielu rzeczy aby zrealizować swoje marzenie. Jeżeli to w dodatku sprawia, że są szczęśliwe… drżyjcie narody, a piekło niech zamarza…

Leah zdobyła wszystko co chciała. Została uniewinniona, ma męża, dom, pozbyła się rywalki, a w dodatku aby zcementować swoje małżeństwo została matką. Tak, zrobiła wszystko co trzeba aby wyeliminować zagrożenie ze swojego życia, zrobiła wszystko co trzeba aby wejść na drogę do szczęścia. Nie pozostaje jej teraz nic innego jak sielanka… Jednak to tylko jej marzenie życia. Czy Caleb również ma zamiar podążać tą samą drogą co ona?

Tym razem poznajemy losy z perspektywy i emocji Leah. Poznajemy również ją samą, jej demony, marzenia, uczucia… Poznajemy jej historię – dziewczyny, która nie umiała kochać, ale w końcu pokochała, dziewczyny, który za wszelką cenę pragnęła uczucia ze strony rodziców, ale go nie znalazła, a także zagubionej żony i nieszczęśliwej matki. Wydaje się, że wszystkie kataklizmy tego świata spadły na ta dziewczynę. Bo jak inaczej nazwać fakt, że ma dziecko, którego nie kocha, męza, który myśli o innej kobiecie, matkę, która wini ją za śmierć ojca i siostrę, z którą nie ma kontaktu… Poznajemy kobietę, która ma uczucia, która chce aby jej małżeństwo było trwałe, szczęśliwe, kobietę, która chce normalnego zycia i realizować swoje marzenia. I zwyczajnie robi nam się jej żal…

Z drugiej strony przypominamy sobie o bezwzględnej manipulatorce, która zdolna jest do wszystkiego aby osiągnąć swój cel. Wkraść się do mieszkania – nie ma problemu, kłamać – a proszę bardzo, grać na emocjach - jak najbardziej. I tak dalej. Poznajemy zepsutą dziewczynę, która nie ma kręgosłupa moralnego.

W dodatku ma bardzo wiele kompleksów,a największym jest Olivia. Brak pewności siebie nasila to wszystko jeszcze bardziej. Jej jedyną ostoją jest Caleb. Tylko co w sytuacji kiedy i mężczyzna się od niej odsunie?

Femme fatale, antybohater idealny.

Pani Fisher w specyficzny sposób kreuje swoich bohaterów. Nie wiem, który z nich jest najbardziej toksyczny, najbardziej negatywny. Każdy z trójki bohaterów ma wiele za uszami. Każde z nich kłamało, manipulowało i kręciło aby osiągnąć swój cel. A tak naprawdę, żadne z nich tego celu nie osiągnęło. Olivia jest w związku małżeńskim, z facetem, którego co prawda kocha jednak nie tak jak Caleba. Caleb, ma żonę, dziecko, ale jego serce należy do Olivii, a Leah chociaż ma dziecko i Caleba wie jak to wszystko jest niestabilne, że jej mąż kocha inną kobietę. Bohaterowie tragiczni. Nie ważne jaką decyzję podejmą, zranią bardzo wiele osób.

Zastanawiam się na czym polega fenomen tej trylogii. Jednak po głębszym zastanowieniu się dochodzę do wniosku, że prawie w każdej książce spotykamy pozytywnych bohaterów, którzy ujmują nasze serce i duszę. Tutaj mamy trójkę złych, zepsutych bohaterów a jednak każde z nich zyskuje naszą sympatie, okazujemy im współczucie i nawet zrozumienie. Jak to się dzieje? Może dlatego, że mamy dość stereotypów i powielanych, szczesliwych historii. Chcemy wreszcie innych emocji, czegoś złego, zepsutego. I tutaj to znajdujemy.

Po przeczytaniu tej książki naszła mnie jeszcze jedna refleksja. Gdyby to Leah była bohaterką pierwszej części, to czy nadal czulibyśmy tak negatywne emocje do niej? A może Olivia była by tą czarną owcą?

Nie zmienia to faktu, że cała trójka zyskała moją sympatię, mimo ich złego charakteru i emocji.

Z niecierpliwością czekam na ostatnią część.

Książkę oceniam na trzy miotły.

Pozdrawiam,

Zaczytana Wiedźma