"SEZON NA CUDA" Magdalena Kordel

Grudzień to magiczny miesiąc, pełen uroku, refleksji, magii, nostalgii... To również czas wzmożonej pracy, lepszego zorganizowania. To czas prezentów, dobrych życzeń, ludzkiego głosu, to najzwyczajniej na świecie SEZON NA CUDA...

Majka jako kobieta z dość sporym doświadczeniem i samotna matka stara sie pogodzić wszystkie swoje obowiązki z jakimi przyszło jej się zmierzyć. A nie łatwo jest pogodzić etat nauczycielki, prowadzenie pensjonatu i zbuntowaną nastolatkę. Jednak "matczyny hormon tolerancji" jest w stanie zdziałać cuda...

Nie łatwo jest również żyć w małej, specyficznej i hermetycznej populacji, gdzie każdy wie wszystko o każdym, gdzie każdy, każdego zna, gdzie plotki pędzą z prędkością błyskawicy. Tego również musi nauczyć się Majka. Przystosować się, co czasami wcale nie jest łatwe.

Nie jest łatwe także zbawianie świata, które za misję życiową wzięła sobie dziewczyna. Nie zawsze i nie każdego da się uszczęśliwić, nie każdemu da się pomóc. Można próbować, ale trzeba też liczyć się z konsekwencjami dobrych uczynków. Tego również musi sie nauczyć.

Nie jest łatwe również zbudowanie swojego szczęścia, zaufać drugiemu człowiekowi i wpuścić go do swojego życia...

Tego wszystkiego Majka musi sie nauczyć, jednak jest to o wiele łatwiejsze kiedy ma się po swojej stronie tajemniczego anioła w granatowej czapce, życzliwych ludzi, księdza proboszcza i przyjaciół.

Jest to moje pierwsze spotkanie literackie z Magdaleną Kordel. "Sezon na cuda" dość mocno ocieplił moje ostatnio zmarznięte serducho. Na pewno przyczyniły się do tego moje ukochane Sudety, które są moim rodzinnym domem i do nich zawsze wzdycham z utęsknieniem. Taka oaza, gdzie faktycznie czuwają anioły, gdzie środowisko jest małe i specyficzne, gdzie zawsze znajdzie się ktoś życzliwy, gdzie miłość czuć w powietrzu.

Postać Majki jest przedstawiona tak realistycznie, tak pozytywnie i tak poprawnie, że czytanie sprawia ogromną przyjemność. Osobowość, jej styl, emocje i to jak traktuje ludzi sprawia, że w nas samych pragną zajść wielkie zmiany. Mimo iż w jej życiu jest ciężko i pod górę ma odwagę by wyciągnąć do innych rękę i pomóc, nawet własnym kosztem, ale pomóc. 

Jako matka i pedagog bywa czasami zaskakująca, a jej monologi wielokrotnie rozbawiały mnie do łez. Jednak zaufanie i dobroć jaka z niej emanuje sprawia, że faktycznie coś dobrego wisi w powietrzu.

Fabuła jest prosta, ot zwyczajna zima w górach, grudzień, czas przygotowań do świąt, a jednak kiedy wczytamy sie głębiej wyciągniemy z tej książki cos więcej niż tylko przygody Majki. Wyciągniemy refleksję, która przypomni nam, że warto schować egoizm do kieszeni by stać się człowiekiem.

Dzisiaj nie oceniam tej książki poprzez pryzmat bohaterów, genialnych dialogów, specyficznych przemyśleń Majki i całokształtu, który tworzą inni bohaterowie. Dzisiaj oceniam książkę na podstawie refleksji jakie wzbudza w czytelniku, w jaki sposób zaraża go dobrem, sympatią i chęcią pomocy. Pokazuje aby sytuacji i ludzi nie oceniać powierzchownie bo czasami to co widzimy na pierwszy rzut ona nie jest zgodne z rzeczywistością. Pokazuje, że w życiu nie jesteśmy sami, że zawsze znajdzie sie ktoś na kogo możemy liczyć, czasami wystarczy tylko zapytać...

Szkoda tylko, że SEZON NA CUDA kojarzy nam się wyłącznie z grudniowym klimatem... Po przeczytaniu tej książki zdecydowanie jestem za tym, aby SEZON NA CUDA trwał przez cały rok...

Książkę oceniam na pięć mioteł.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Znak.

Pozdrawiam, 

Zaczytana Wiedźma