"Gdy ucicha ocean" Renata L. Górska

Przychodzi kiedyś taki czas, w którym postanawiamy zmienić coś w naszym życiu. Czasami są to małe zmiany, czasami duże. Jedni z nas decydują się na zmianę fryzury, inni porzucają dotychczasowe życie w poszukiwaniu czegoś nowego, świeżego. Zmiana otoczenia, kultury, ludzi też bywa zbawienna. Czasami jest to podyktowane karierą zawodową, innym razem ucieczką przed przeszłością, przed bólem... Zaczynając od zera od tabula rasa.

Nadia to kobieta, która w swoim życiu już trochę przeszła. najpierw wyjechała z Polski do Niemiec gdzie leczyła się z nieudanego małżeństwa, obecnie ruszyła w kolejną podróż ku nieznanym horyzontom, ku Bretanii...

Wydaje się, że nowe miejsce, nowi ludzie to idealny czas by zacząć wszystko pozytywnie, od początku. Jednak Nadia postrzegana poprzez pryzmat swojej pracy sprawia, że nie wszyscy darzą ją sympatią. Bardzo szybko zyskuje wrogów na tle zawodowym. Nie wszystkim odpowiada jej przybycie do Bretanii, do sieci hoteli Statio.

Zaskakujący rozwój wydarzeń sprawia, że Nadia traci pracę. Jednak dzięki życzliwym ludziom nadal pozostaje w Bretanii. Próbuje poukładać swoje roztrzaskane życie, oczyścić się z haniebnych pomówień i otworzyć się na nowe przyjaźnie i miłość...

Twórczość autorki udało mi sie poznać już kilka lat wcześniej kiedy zamiast uczyć się do sesji i egzaminu z botaniki ja wolałam zarywać noce z książką "Za plecami anioła" (bez obaw, egzaminy zdane zostały w terminie, książka została przeczytana, ja byłam szczęśliwa i niewyspana).

Książki Renaty L. Górskiej cechuje specyficzna w swoim rodzaju delikatność owiana wrażliwością. Akcja zawsze toczy się swoim rytmem, otoczona jest idealnie do niej pasującym nastrojem, dopracowanymi bohaterami i emocjami, które wzruszą czytelnika. Dodatkowo wkomponowane w to opisy otoczenia, miejscowe legendy i zwyczaje uświadamiają nam ile autorka poświęciła swojego czasu aby dopracować swoją powieść do perfekcji.

 Bardzo lubię czasami zmienić książkę, emocje i odpłynąć ku nieznanym wodom, ku nowym refleksjom... Spowolnić. Zatrzymać się. Pomyśleć.

Poznajemy tutaj wielu bohaterów. Nadię, która na swój sposób jest zdystansowana do otoczenia zawodowego, ale również też do tutejszych mieszkańców. Raz, że jest emigrantką, a dwa, że poprzez swój bagaż doświadczeń woli ostrożnie dobierać znajomych.  Jednak jak każdy człowiek Nadia pragnie bliskości, poczucia bycia ważnym i kochanym.

Zoe, młodą nastolatkę, która jest w szczytowej fazie buntu. Która przyciąga do siebie problemy jak magnes, ale jednocześnie dziewczynę bardzo nieszczęśliwą, pogubioną i wrażliwą. Mimo wszelkim pozorom potrafi zachować się dojrzale.

Edouarda, który jest bardzo tajemniczą postacią. W swój specyficzny sposób smutną, zagmatwaną i niepewną. Lecz kiedy tylko zdążymy sie do niego przekonać, polubić zaczynamy wylewać cały ocean łez.

Yanicka, który od samego poczatku próbuje poderwać Nadię. Który jednocześnie zachwyca swoją osobą, ale także wzbudza niepokój.

I pół Bretanii innych osób, które w mniejszy lub większy sposób wkraczają w życie Nadii. Ludzie, którzy mają dobre i złe intencje,

"Gdy ucicha ocean" to podróż po fantastycznej Bretanii, to podróż po relacjach ludzkich, po nieprzewidywalnych ludzkich losach. To wrażliwa powieść uświadamiająca nam, że nic nie trwa wiecznie, a zmienność i nieprzewidywalność są naturalnymi czynnikami w naszym życiu. Tym bardziej powinniśmy delektować się szczęściem, doceniać je i szanować. Pielęgnować te najpiękniejsze momenty aby wystarczyły nam w chwilach kiedy zajdzie słońce.

Książka urzekła mnie w swojej nieprzewidywalności i wrażliwości. Udało mi się przy niej wyciszyć i uspokoić niczym ocean po burzy... chociaż zakończenie ponownie spowodowało sztorm w moim sercu

Książkę oceniam na pięć mioteł.

Pozdrawiam,

Zaczytana Wiedźma