"Po złej stronie lustra" K.C. Hiddenstorm

Zastanawialiście się czy istnieje alternatywny świat? Rzeczywistość taka jak nasza, ale inna. My, z pozoru identyczni, a jednak inni? Dobro, ale inne niż powinno? Zło jeszcze gorsze niż znamy? I co jeśli całkiem przypadkiem zgubimy się w takiej rzeczywistości?

Ta recenzja jest jedną z bardziej problematycznych dla mnie jako człowieka ( nie jako blogera bo to w tym wszystkim jest najłatwiejsze).  Jednak dla człowieka, który stara się być uczciwy, szczery, sprawiedliwy, subiektywny. Dlaczego? Tego dowiecie się po przeczytaniu...

Lisa to młoda, zdolna, piękna aktorka. Wraz z ekipą filmową są na etapie tworzenia nowej ekranizacji, podczas której dochodzi do wypadku, a dziewczyna ląduje w szpitalu. Po tym zdarzeniu zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Świat Lisy miesza się z alternatywną rzeczywistością, raz jest aktorka, raz dziewczyną z psychiatryka. Do tego jej druga  demoniczna osobowość stale miesza nie tylko w głowie i emocjach, ale i życiu. Lisa popada w coraz większy chaos, strach i dezorientację. Do czego doprowadzi ta z pozoru surrealistyczna sytuacja? Co takiego znajdzie Lisa po tej drugiej, złej stronie lustra? I wreszcie... czy istnieje możliwość aby wydostać się z tamtego świata?

Cała fabuła, wydarzenia tak na prawdę skupiają się na samej postaci Lisy i etapach jej szaleństwa. Jej emocjach, odczuciach, strachu, szaleństwie, rozpaczy. Na jej myślach, monologach, głosach, które słyszy i z którymi rozmawia. Przenikanie między dwoma światami, zaniki pamięci tylko potęgują chaos i bezradność, którymi otacza się dziewczyna. Jej demoniczny odpowiednik z innego świata nadaje elementów grozy i niepewności manipulując Czytelnikiem. 

Pozostałe sylwetki bohaterów to postacie drugoplanowe, odgrywają mniejszą lub większą rolę w wydarzeniach, które mają miejsce w obu rzeczywistościach, w jakich porusza się dziewczyna.

Mimo, że samą książkę czyta się szybko i spójnie mam wrażenie, że język stał się za bardzo wulgarny niż wymagała tego sytuacja.

Lisa trafia do świata, w którym po próbie samobójczej ląduje w szpitalu psychiatrycznym. Dodatkowo stale jej towarzyszy dziwna Kobieta w Bieli, która wizualnie wygląda tak jak ona, nawet podaje się za nią. Jednak jest bardziej przerażająca, niebezpieczna, zimna, zła. Na każdym kroku uświadamia dziewczynie, że to nie jej miejsce, że wkrótce pochłonie ją obłęd i mrok. Niekontrolowane nakładanie się światów sprawia, że aktorka coraz bardziej odczuwa szaleństwo i absurdalność całej tej sytuacji. Czy jest jakieś dobre wyjście z tej abstrakcyjnej rzeczywistości?

Sam watek na fabułę ma potencjał, można z tego zrobić na prawdę genialną powieść. Dla jasności, nie mamy tutaj nic wspólnego z opętaniem, ani nawiedzeniem. Po prostu dwie różne rzeczywistości. Sylwetka, głównej bohaterki jak i etapy jej obłędu również zajmują dość sporą część książki w związku z czym możemy bardziej wczuć się w emocjonalny klimat dziewczyny. Za wszelką cenę chcemy dowiedzieć się jak zakończy się ta historia, a adrenalina którą czujemy tylko napędza te odczucia. I na tym chyba skończyłabym pozytywne aspekty. Nie będę ukrywać, że w dużej mierze rozczarowałam się lekturą. Język, który w moim odczuciu był zbyt nafaszerowany wulgarnością, a sytuacje na prawdę tego nie wymagały. Jasne, każdy z nas różnie reaguje podczas steru, ale tutaj było tego za dużo i przestało być smaczne. Wątek miłosny, który był tutaj wplątany chyba tylko po to aby wreszcie się coś działo - same wydarzenia mają dość powolny przebieg, a sam obłęd zajmuje dominującą część książki. Jednak mam wrażenie, że i to wyszło nieudolnie. Próba manipulowania Czytelnikiem też słaba, niedopracowana. Autorka chyba nie do końca zgłębiła ten temat. Owiana tajemnicą postać ojca Lisy - serio, myślałam, że z tego "narodzi się" coś ciekawego co zaskoczy mnie w nieoczekiwanym momencie - totalnie się rozczarowałam. Zakończenie, które było przewidywalne. I wreszcie sceny, które można było sobie darować, albo inaczej potoczyć przebieg wydarzeń - mam tutaj na myśli już nie tylko próbę gwałtu ale dość obfite opisy nekrofilii. Tego nie kupuję, nie w tej powieści. Nie będe udawać, że to tutaj pasowało, że mi się podobało. Nie!

Poprzeczka dla książki K.C. Hiddenstorm jest dość wysoko. Spowodowane jest to moją poprzednią recenzją "Grzesznika" Artura Urbanowicza. Obaj autorzy poruszają bardzo, bardzo zbliżone zagadnienia, próbę manipulacji i prawie identyczne zakończenie. Jednak o ile w przypadku "Grzesznika" zostało to mistrzowsko dopracowane w najmniejszym szczególe wraz z wartością merytoryczną tak tutaj była tylko fabuła z potencjałem, nie do końca dopracowanym zagadnieniem manipulacji i przewidywalnym zakończeniem. Ja tej historii nie kupuję, w porównaniu z moimi odczuciami po poprzedniej lekturze wypada po prostu słabo.

Jednak jeśli wśród Was są osoby, które nie czytały "Grzesznika" to książka "Po złej stronie lustra" na pewno może bardziej intrygować niż mnie obecnie.

Podejrzewam, że gdybym w pierwszej kolejności przeczytała tą książkę, recenzja miałaby dużo lepszy odbiór niż w chwili obecnej. Tak jak wspominałam, poprzeczka tym razem jest bardzo wysoko. Niemniej jednak ostrzegam osoby o delikatnym żołądku - znajdziecie tutaj sceny po których nie tylko nie będzie Wam się chciało jeść, ale odruch wymiotny będzie dość uzasadnioną reakcją.

Jeżeli zapytacie mnie czy sięgnę w przyszłości po inną książkę autorki odpowiem - tak. Jak wspominałam jest tutaj potencjał więc będę chciała się przekonać czy pióro K.C. Hiddenstorm rozwinęło się czy zostało na tym samym poziomie. I mam nadzieję, że wtedy kolejność czytanych przeze mnie lektur będzie bardziej na korzyść autorki.

Książkę oceniam na trzy miotły.

Za możliwość przeczytania dziękuję autorce.

Pozdrawiam,

Zaczytana Wiedźma