"Arytmie życia" Michał Kellen

Emocje to stały element naszego życia. W literackiej podróży po stronach książek szukam zawsze nietuzinkowych refleksji, które zmuszą mnie do zatrzymania się, zastanowienia, przemyślenia... Do popatrzenia z innej perspektywy.

Facebook w dzisiejszych czasach to chyba najszybsze źródło informacji, udostępniania interesujących nas rzeczy, biblioteka wspomnień. Pewnego dnia natknęłam się na fanpage Hypnotic. Co mnie zaintrygowało? Autor potrafił bezbłędnie nazwać emocje, uchwycić absurdalność xxi wieku i wypowiedzieć wojnę abstrakcyjnosci naszego człowieczeństwa. Intrygował i nie ukrywam, że byłam bardzo ciekawa dokąd zarówno jego jak i odbiorców to zaprowadzi.
Zanurzając się w stronach "Arytmii życia" możemy zaobserwować, że autor toczy wojnę na różnych frontach. 

"Dziś znów w dłoni dzierżę

moją nieśmiertelną broń.

Litera po literze.

Słowo po słowie.

Dzielę wnętrzem się że światem,

bom wylewny jak ocean.

Tworzę wersy, którymi opłatami linię wokół

kłamstwa i zepsucia.

Zdania łączę marzeniami i wbijam wprost

w nikczemność naszych czasów.

Niczym ostrze gilotyny opadam

z hukiem

na wszelkie zło tego świata.

Nie nazywam się Shakespeare

i cóż,l

żaden ze mnie artysta.

Zostałem rycerzem słowa,

a oto moja Wojna."

Autor porusza przeróżne tematy, porusza schematy, o których zazwyczaj boimy się mówić. Potępia tutaj fałsz i kłamstwo, akcentuje zdradę, brak zaangażowania w związek, powierzchowność uczuć. Obnaża z masek ludzką hipokryzję, pokazuje zmaterializowane emocje, brak empatii. Podkreśla i szanuje to co ważne i wartościowe.

"Pamiętaj - jesteś Kobietą, a nie książką, którą można odłożyć na półkę, gdy

się znudzi i wrócić, kiedy znowu

przyjdzie mu ochota.

Nie masz na imię Opcja...

Masz być nagrodą - nie pewniakiem."

Jednak nie tylko emocje i relacje interpersonalne stanowią fundament tej książki. Michał Kellen otwiera nam oczy i uświadamia w jakim absurdalnym świecie żyjemy i co zdominowało nasze życie.

" To my - wpatrzeni w telefony.

Zgarbieni w szarym tłumie

innych - wszystkich takich samych.

Pędząc wciąż ku zatraceniu,

z utraty moralności nurtem,

maszerujemy dumnie.

To my - wpatrzeni w telefony.

Siedząc za stołem wspólnych tradycji, wyglądamy za okno niecierpliwie.

Tam krzyczy do nas dumnie postęp,

więc wyjdźmy mu wreszcie naprzeciw.

To my - wpatrzeni w telefony.

Niegdyś silnie plecione więzi,

dziś na stoisku pamiątek,

więc ten wiersz to jest skansen.

To końca jest początek.

To my - wpatrzeni w telefony."

Nie da się ukryć, że tak właśnie wygląda nasza codzienność. Nagminnie siedzimy z nosem w telefonach, zatracając się w odmętach Facebooka czy Instagrama

" Na skrzyżowaniu Instagrama i fejsbuka

w dobie prowizorycznych znajomości...

opada z sił człowieczeństwo."

Jednak nie bójmy się, że tylko takie zagadnienia zdominowały ten tomik. Autor bardzo dosadnie podkreśla również znaczenie drugiej osoby w naszym życiu. Ile warta jest obecność...

"Jest taka chwila, kiedy cisza znaczy więcej

niż pasjonująca rozmowa.

Jest taki moment, gdy świadomość istnienia pewnej osoby

jest ważniejsza od obecności innej.

Istniejesz taka Ty, 

która znaczysz więcej niż wszystko."

Oddzielenie emocjonalnego podejścia od brutalnej rzeczywistości pozwala spojrzeć z dystansem na wiele rzeczy, aspektów, które wielokrotnie siedzą nam w głowie i nie dają chwili wytchnienia. To równie bardzo mocno zostaje tutaj podkreślone. Jednak wydaje mi się, że nie bez powodu spotkamy się tutaj z takim ułożeniem wierszy i zakończeniem. 

" Pamiętaj, że zawsze możesz wstać,

pierdolnąć drzwiami i odejść pewnym  krokiem,

nie odwracając się za siebie.

Nigdy nie zapominaj o tej opcji."

"Arytmie życia" to niebanalna podróż po emocjach, w poszukiwaniu człowieczeństwa. To zwrócenie uwagi na rzeczy ważne, na podążanie we właściwym kierunku w zgodzie z własnym sercem i duszą.
Niezmiernie cieszę się, że w odmętach cyberprzestrzeni udało mi się trafić na tak fantastycznego człowieka, który widzi i czuję to co większość ludzi zaakceptowało i wzięło za pewnik. Michał Kellen nie boi się mówić głośno i otwarcie o rzeczach istotnych demaskując hipokryzję i znieczulenie.

Książkę oceniam na pięć mioteł

Za możliwość przeczytania dziękuję autorowi.

Pozdrawiam,

Zaczytana Wiedźma