"Chaos i inne piętra" Kaja Kowalewska

Emocje, które są w człowieku - w Tobie czy we mnie - to bardzo prywatna, indywidualna "sprawa". Czasami mamy odwagę się nimi podzielić, innym razem zakopujemy je głęboko w sobie, z daleka od świata, ludzi. Różne perypetie wtedy kierują człowiekiem. A jak jest tym razem? Jakie emocje serwuje nam Chaos?

 "Chaos i inne piętra" jest zbiorem wierszy. Sięgając po tego typu utwory przypomina mi się ogólniak i pytanie polonistki "co autor miał na myśli"? Zazwyczaj wtedy mówiłam sobie w duchu " a skąd mam to wiedzieć skoro nie żyje". Tutaj na szczęście jest inaczej, zawsze mogę pognębić Kaję i zapytać się dlaczego?

Jednak w przypadku Chaosu nie mam zamiaru tego robić. Twórczość Kai zwykle trafia idealnie w struny mojej duszy, zmusza do refleksji, zastanowienia się nad samym sobą, natomiast Chaos jest inny...

Jest intensywny, nieprzewidywalny i smutny. Jest refleksyjny i konfrontuje mnie  z tymi uczuciami, z którymi nie chcę się jeszcze zmierzyć, które zamknęłam na dnie szafy swojego ja - a Kaja znowu puka do tej szafy.

Przy jednej z recenzji już wspomniałam, że Kaja robi cuda z alfabetem - tutaj też to spotkacie. I na pewno nie mam na myśli personifikacji, oksymoronów, metafor itp. Nie będę Was zanudzać pojęciami, chcę pokazać emocje, odczucia, wrażenia.

Każdy z nas podróż przez Chaos odbędzie samotnie, zmierzy się ze swoimi strachami i demonami. Zmierzy się ze swoim bólem i samotnością. Przypomni sobie gorzki smak życia. Taka podróż też jest potrzebna. W dobie literatury z happy endami przyda się coś bardziej rzeczywistego, przywracającego do racjonalnego myślenia, a nie bujania w obłokach. Samotność i tęsknota, które wylewają się ze stron i dławią momentami uświadamiają nam jak bardzo w dzisiejszych czasach tęsknimy za uśmiechem, suchym rękawem i tą konkretną drugą osobą.

"-Kiedy uświadomisz sobie, że mógłbyś kogoś stracić na zawsze i poczujesz wtedy, że cały Twój świat przestałby nagle oddychać, to jest miłość. 
-Czyli to tak, jakby ktoś zgasił światło? 
- Nie, bo kiedy zgasisz światło, to pozostanie jeszcze noc, a noc ma gwiazdy i księżyc, i drogę mleczną, i pachnie pościelą. 
-Mhm, już rozumiem … Czyli to tak, jakby ktoś zgasił całą noc."

Dla mnie Chaos na dzień dzisiejszy jest za smutny. Nie jestem na takim etapie życiowych emocji aby oddać mu się w 100%. Niektóre elementy mojej wrażliwości musiałam szczelnie chronić przed Kają i jej słowami aby doszczętnie nie zniszczyły fundamentów mojego optymizmu ( o ile jeszcze taki istnieje). Natomiast na pewno daje do myślenia, zmusza do specyficznych refleksji i odbioru codzienności.

"Melisę odstawiam.

Przestała patrzeć  na mnie z uspokojeniem."

Czasami, kiedy chłonęłam Chaos zastanawiałam się "Boże, Kaja dlaczego Ty mi to robisz? Miej litość dziewczyno" a momentami z mojej głowy wydobywało się tylko smutne "dlaczego".

" jeszcze kiedyś ci się przypomnę

tak zachłannie i tak subtelnie

w szklanym spojrzeniu kieliszka

kiedy zobaczysz ciszę

i może ci się przyśnię

tak zwyczajnie po prostu

na drugim końcu świata

lub na początku książki

i wtedy na prawdę zrozumiesz

że obok ciebie mnie nie ma

i tylko pusta półka

po mojej historii

przy tobie

wygaśnie herbata w szklance

z odrobiną tęsknoty za mną

już będzie zimna

a wtedy o oczy twoje

zaczepi się sól z ułamkiem wiatru"

Na pewno Chaos jest dla wrażliwych i odważnych ludzi. Jeśli nie boicie się konfrontacji z lustrzanym odbiciem siebie w wersji Kai to ta podróż będzie dla Was czymś więcej niż tylko popołudniem z książką w ręce. 

Ja zdecydowanie tęsknię za optymizmem, który poznałam w jej wykonaniu dlatego czekam na oddechy radości i uściski ciepła, które mam nadzieję odnajdę już w lipcu przy "Łąki mi love", a do lektury Chaosu na pewno będę powracać.

Książkę oceniam na cztery miotły

Pozdrawiam,

Zaczytana Wiedźma